فلذا کاری نداشتیم جز دیدن روی ماهتان پشت قاب های مجازی که آنهم دوستان لطف کردند و دستشان را روی دکمه اینترنت بین الملل گذاشتند و مارا از این نعمت بی بهره کردند، نمی‌شود یک اکانت کوچک در فلان پیغامبر داخلی بسازید که ما هر روز روی ماه جنابتان را زیارت کنیم؟ در نبود چشمانتان اینروز ها نشسته ایم و به افسانه چشم هایتان گوش می‌دهیم، واقعا که شما خود خود فسانه اید
پ.ن: یه شخص چجوری میتونه کاری کنه که آدم به اون چیزایی که چند وقت قبل نوشته شک کنه! خیلی قدرت میخواد نا امید کردن انسانها، خلاصه که بر ما گذشت نیک و بد،
اما تو روزگار! فکری به حال خویش کن، این روزگار نیست.
درباره این سایت